سبک دوره ی بازگشت

اگه یادتون باشه گفته بودم که سبک هندی سبک بسیارپیچیده و عجیبی بوده(لااقل بین سبک های اصلی شعرفارسی)وبه اعتقادبسیاری ازمتخصصان ادبیات فارسی آرایه ها انقدرتو این سبک زیادند که این سبک روبه وعی ابتذال کشوندند.

یه اصل بدیهی هست که میگه بعدازهردوره ی افرط وتفریط ددوره ی اعتدال به وجود میاد.حتی این قضیه توطبیعت هم مشهوده.مثل اعتدال پاییزی بعدازانقلاب تابستانی(که چقدردلم براش تنگ شده!)حالادقیقابراساس همون اصل بعد ازسبک هندی که تواستفاده اززبان افراط  کرده بود یک دوره اعتدال به وجود اومد که به سبک دوره ی بازگشت معروفه.این سبک دقیقاهمون سبک عراقیه.البته باویزگی های زبانی متفاوت.مثلااینکه نسبت به سبک هندی کم ترتوش از لغات عریب استفاده شده.حالا چی شدکه سبک دوره ی بازگشت به وجوداومد و اصلاچرااسمش هست بازگشت؟

قضیه ازاونجایی شروع می شه که شاعران می رسن به اونجاکه می بینن دیگه حالشون داره ازآرایه های سبک هندی به هم می خوره و چقدراین سبک شیرین می زنه!برای همین دورهم جمع می شن و می گنآقابیاین برگردیم به همون دوران و مثل اجدادمون ادم گونه شعربگیم!وخب دیگران هم که انگارمنتظر این حرف بودن تو دلشون می گن خداپدرو مادرتو بیامرزه و شروع به کار می کنن.دوباره همه چی برمینای ویزگی های سبک عراقی برمیگرده و دوباره همه ی اشعاربرمی گرده به همون دوره.

این دوره ازشعرایران شعرای خیلی باحالی نداشته ولی خیلی مهم بوده.به خاطراینکه زمزمه های شعرنوی ایران ازاینجاها شروع می شه.ازشعرایی که حتمااسمشون رو تو کتابای درس خوندید.تقی رفعت.شمس کسمایی.جعفر خامنه ای.نیست بنده های خدابدجوری ازسبک هندی زده شده بودن...دیگه دیدن حالشون داره از وزن و قافیه های تکراری و روتین هم بهم می خوره.به خاطر همین هی دلشون می خواست یه ترکیب نودرست کنن اماجراتشو نداشتن.تازمان مشرطه و نیما..........

البته اگه میگم که این سبک شاعران معروفی نداشته منظورم تواین دوره و دهه ست.اگه بخوایم دوره ها و دهه های بعدرو بررسی منیم به شاعرای کت و کلفتی مثل استادشهریاروبهارمی رسیم که اونها هم به همین سبک های قدیمی شعرمی گفتن.ائلی تو مایه های سبک عراقی و دومی هم سبک خراسانی.

تابعد...