صوفی بیاکه خرقه ی سالوس برکشیم

وین نقش زرق راخط بطلان بسرکشیم

نذروفتوح صومعه دروجه می نهیم

دلق ریابه آب خرابات برکشیم

فردااگرنه روضه ی رضوان به مادهند

غلمان زروضه حوزجنت بدرکشیم

بیرون نهیم سرخوش وازبزم صوفیان

غارت کنیم باده وشاهدببرکشیم

عشرت کنیم ورنه به حسرت کشندمان

روزی که رخت جان به جهانی دگرکشیم

سرخداکه درتتق غیب منزوی ست

مستانه اش نقاب زرخساربرکشیم

کوجلوه ای زابروی او تاچوماه نو

گوی سپهردرخم چوگان زرکشیم

حافظ نه حدّماست چنین لاف هازدن

پای ازگلیم خویش چرابیشترکشیم؟